Opera Wrocławska
Tradycje operowe we Wrocławiu sięgają pierwszej połowy XVII stulecia. Już od roku 1627 miejscowy Ballhaus (Dom Zabaw) przy dzisiejszej ulicy Wita Stwosza, odwiedzały wędrowne zespoły, zapoznając publiczność z nowinkami teatralnymi i operowymi.
Dodatkowe informacje
W 1755 roku, u zbiegu dzisiejszych ulic Oławskiej i Piotra Skargi, wybudowany został nowy teatr (Kalten Asche), który służył miastu do roku 1841. W grudniu tego samego roku placówka otrzymała oficjalną nazwę Teatru Królewskiego we Wrocławiu.
Zwieńczeniem ambicji mieszkańców dynamicznie rozwijającego się miasta było otwarcie w 1841 roku nowego, okazałego gmachu teatru utrzymanego w klasycystycznym stylu według projektu Carla Ferdinanda Langhansa z niezwykle nowoczesną, jak na owe czasy, sceną i widownią na około 1600 miejsc. Poza przerwami spowodowanymi dwoma pożarami (w 1865 i 1871 roku) wrocławski teatr operowy prowadził regularną działalność do roku 1944, osiągając pozycję jednej z czołowych scen niemieckich.
Powojenne dzieje polskiej sceny operowej we Wrocławiu rozpoczęło 8 września 1945 roku przedstawienie Halki Stanisława Moniuszki. Od tamtej pory odbyło się blisko 260 premier, wystawiono 175 dzieł, w tym 59 polskich. Po remoncie Opery w 2005 roku jest co oglądać. Sala widowiskowa przyciąga wzrok złotem i purpurą. Opera Wrocławska prowadzona przez ostatnich kilkanaście lat przez Profesor Ewę Michnik, zasłynęła nie tylko udanymi premierami na własnej scenie, ale stała się sławna w Polsce i na świecie dzięki superwidowiskom, granymi w gigantycznych dekoracjach dla wielotysięcznej widowni, między innymi, w Hali Stulecia.
Strona internetowa: http://www.opera.wroclaw.pl/
